Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

100 Χρόνια Οκτωβριανή Επανάσταση !



1917 – 2017: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

Διήμερο εκδηλώσεων της ΟΚΔΕ, Αθήνα 4-5 Νοέμβρη



Πληροφορίες για Συμμετοχή και Μετακίνηση

Αθήνα: 6932239468 | Θεσσαλονίκη: 6975762131
Ιωάννινα: 6972728101 | Κρήτη: 6976226525



100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ…

Το 1917, ενώ μέσω του Α΄ Π.Π., που είχε προκληθεί από τη δίψα των καπιταλιστών για μοίρασμα του κόσμου μεταξύ των ιμπεριαλιστικών χωρών, ο πλανήτης συγκλονίστηκε από ένα γεγονός που έμελλε να είναι το σημαντικότερο όλου του 20ου αιώνα και μέχρι σήμερα: Σε μια από τις μεγαλύτερες χώρες του κόσμου, την τσαρική Ρωσία, μέσα σε ένα αυταρχικό και ανελεύθερο καθεστώς, οι εργάτες και οι αγρότες όχι μόνο ανέτρεψαν τον τσαρισμό και την αστική εξουσία, αλλά επέβαλαν για πρώτη φορά ένα δικό τους κράτος, ένα κράτος εργατικό, για να υπερασπίζεται στο εξής τα συμφέροντα των ανθρώπων που ζουν από την εργασία τους, τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του έθνους!
Με Επιτροπές Εργατών!
Ο ρωσικός λαός αγωνιζόταν για χρόνια ενάντια στους εργοδότες-βιομήχανους, τους μεγάλους γαιοκτήμονες και το τσαρικό κράτος. Το 1905 πραγματοποιήθηκε η πρώτη επανάσταση, εν μέσω ενός άλλου καταστροφικού πολέμου, του ρωσο-ιαπωνικού. Αν και η εξέγερση του ρωσικού λαού πνίγηκε στο αίμα, έμεινε μια σημαντική παρακαταθήκη: Δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά σοβιέτ (επιτροπές) των εργατών και των στρατιωτών, όργανα για την οργάνωση του αγώνα ενάντια σε καπιταλιστές, μεγαλογαιοκτήμονες και το τσαρικό κράτος. Τα σοβιέτ θα δημιουργούνταν και πάλι το 1917 –αυτή τη φορά θα αναλάμβαναν τα ίδια την εξουσία! Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος –κάθε κατάκτηση μπορεί να αποδειχθεί πολύ σημαντική! Οι μπολσεβίκοι του Βλαντιμίρ Λένιν συμμετείχαν στην εξέγερση, ενώ πρόεδρος του σοβιέτ της Πετρούπολης, της σημαντικότερης ρωσικής πόλης, είχε εκλεγεί το 1905 ο επαναστάτης μαρξιστής Λέον Τρότσκι.
Με Απεργίες και Διαδηλώσεις!
Η ρώσικη εργατική τάξη ήταν σχετικά ολιγάριθμη αλλά ιδιαίτερα συγκεντρωμένη σε μεγάλες πόλεις και μεγάλα, σύγχρονα εργοστάσια. Είχε αποκτήσει σημαντική πείρα και είχε μάθει να οργανώνεται και να στηρίζεται στις δυνάμεις της. Προχωρούσε σε πολλές μαχητικές απεργίες και διαδηλώσεις. Ακόμη, οι τεράστιες αγροτικές μάζες της Ρωσίας κινητοποιούνταν, πραγματοποιώντας απαλλοτριώσεις γης με στόχο να απαλλαγούν από τους μεγαλογαιοκτήμονες. Η αστική τάξη της Ρωσίας δεν είχε τις δυνάμεις, ούτε και τη διάθεση να συγκρουστεί με τον Τσάρο και τους γαιοκτήμονες, πάνω απ’ όλα γιατί φοβόταν για τη δική της θέση, από μια πιθανή επανάσταση του προλεταριάτου. Έτσι, δεν μπορούσε να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη για ένα σύγχρονο έθνος της εποχής: δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, γη στους αγρότες, ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις.
Ενάντια στον Πόλεμο, τον Μιλιταρισμό και τον Σοβινισμό!
Οι αγώνες ανακόπηκαν προσωρινά από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ένα κύμα πατριωτισμού, που χρησιμοποιούν οι άρχουσες τάξεις για να εξαπατούν τους καταπιεσμένους. Η Ρωσία, στο πλευρό των ιμπεριαλιστών της Αντάντ (Αγγλία – Γαλλία), επιθυμούσε και αυτή μερίδιο από την παγκόσμια λεία. Ο ρωσικός λαός όχι μόνο πλήρωσε τον πιο μεγάλο φόρο αίματος μεταξύ των χωρών της Αντάντ, αλλά υπέφερε και στα μετόπισθεν, με την πείνα να κυριαρχεί στις μεγάλες πόλεις. Την ίδια στιγμή, οι μεγαλοαστοί και οι γαιοκτήμονες κερδοσκοπούσαν και οργίαζαν! Το αίτημα για σταμάτημα του πολέμου ήταν κυρίαρχο καθ’ όλη τη διάρκεια της επανάστασης.
Με Επαναστατικό Μαρξιστικό Κόμμα!
Οι αγώνες των εργατών και αγροτών, που ξεκίνησαν πάλι από το 1916, δεν αρκούσαν από μόνοι τους. Χρειαζόταν ένα κόμμα με τη σωστή πολιτική, ένα επαναστατικό κόμμα αποφασισμένο, ικανό να κατανοήσει την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί και να αναπτύξει τη σωστή τακτική για τη νίκη. Αυτό το κόμμα ήταν οι μπολσεβίκοι. Άλλα κόμματα, όπως οι σοσιαλεπαναστάτες και οι μενσεβίκοι, ήταν πολύ πιο ισχυρά, αριθμητικά και εκλογικά. Ωστόσο, οι μπολσεβίκοι είχαν πίσω τους πολλά χρόνια επίμονης προετοιμασίας και σκληρής πάλης στο πλευρό των εργατών και αγροτών – έτσι, στις δύσκολες εκείνες συνθήκες, αποδείχθηκαν το μόνο κόμμα που μπόρεσε να εξοπλιστεί με τον επαναστατικό μαρξισμό.
Επικεφαλής των μπολσεβίκων ήταν ο μεγάλος μαρξιστής επαναστάτης Λένιν, με τεράστιο έργο, ο οποίος, με τις περίφημες «Θέσεις του Απρίλη», έθεσε το σύνθημα «όλη η εξουσία στα σοβιέτ». Καθοριστικός ήταν και ο ρόλος του Λέον Τρότσκι, που είχε αναπτύξει τη θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης, εξηγώντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία λύση στη Ρωσία χωρίς την προλεταριακή επανάσταση. Η επαναστατική πολιτική (στρατηγική και τακτική) μπορεί μόνο να προέλθει από την μελέτη, κατανόηση και ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας!
Τον Φλεβάρη…
Η Φεβρουαριανή Επανάσταση ξεκίνησε κυρίως από γυναίκες εργάτριες στη ρωσική υφαντουργία, με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, οι οποίες ζητούσαν τερματισμό του πολέμου και ψωμί. Οι απεργίες εξαπλώθηκαν παντού, ενώ οι διαδηλωτές μάχονταν με την αστυνομία. Η ορμητικότητα των διαδηλωτών προκάλεσε ρήγματα στο τσαρικό κράτος: Τα επίλεκτα σώματα καταστολής (οι έφιπποι Κοζάκοι) δεν τόλμησαν να επιτεθούν στους απεργούς διαδηλωτές, και σε κάποιες περιπτώσεις συμφιλιώθηκαν μαζί τους. Όπως κάθε φορά (όπως και τώρα με τα ΜΑΤ-ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ), οι πάνοπλες κατασταλτικές δυνάμεις φαίνονταν στην αρχή πανίσχυρες, ανίκητες. Κι όμως, τα κατάφεραν χάρη στην αποφασιστικότητα και τη μαχητικότητά τους. Ο Τσάρος αναγκάστηκε να παραιτηθεί και η εξουσία πέρασε στην κυβέρνηση και τη Δούμα (Βουλή), οι οποίες κυριαρχούνταν από αστικές δυνάμεις (κόμμα των Καντέτων – Συνταγματικών Δημοκρατών) που επιθυμούσαν τη συνέχιση του πολέμου και την καταστολή του εργατικού κινήματος.
Όμως υπήρχαν τώρα τα Σοβιέτ εργατών και στρατιωτών, τα οποία διεκδικούσαν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να λαμβάνουν αποφάσεις, να υπακούουν ή όχι, ακόμη και να δίνουν εντολές. Δημιουργήθηκε έτσι ένα καθεστώς δυαδικής εξουσίας ή διαρχίας, το οποίο θα μπορούσε να καταλήξει είτε σε νίκη των αστικών δυνάμεων και σε μια αιματηρή δικτατορία των καπιταλιστών, των φεουδαρχών, των στρατηγών και των αντιδραστικών τσαρικών, είτε σε νίκη των εργατών…
Και τον Οκτώβρη…
Τα Σοβιέτ κυριαρχούνταν για πολλούς μήνες από τα κόμματα των μενσεβίκων και των σοσιαλεπαναστατών, που δεν επιθυμούσαν την πραγματοποίηση μιας σοσιαλιστικής επανάστασης στη Ρωσία, παρά τη ριζοσπαστική τους φρασεολογία. Παρέδωσαν την εξουσία στην αστική κυβέρνηση και την υποστήριζαν, ενώ δεν έκαναν τίποτε για να σταματήσουν τη συμμετοχή της Ρωσίας στον Α΄ Π.Π., που συνέχιζε να δίνει χιλιάδες νεκρούς, ούτε για να ικανοποιήσουν το αίτημα, την ανάγκη των αγροτών για μοίρασμα της γης. Προσπαθούσαν ακόμη να υποτάξουν τα Σοβιέτ στην αστική κυβέρνηση. Υπάρχουν πολλές αναλογίες ανάμεσα σ’ εκείνα τα κόμματα και στο σημερινό ΚΚΕ ή στον «παλιό» ΣΥΡΙΖΑ, που όλα είναι ρεφορμιστικά, δηλαδή παρά την επαναστατική ή αντι-μνημονιακή ρητορική τους, δεν έχουν ούτε την επιθυμία ούτε την ικανότητα (τακτική-πρόγραμμα) να μας οδηγήσουν σε ρήξη με τον καπιταλισμό – με αποτέλεσμα τελικά να υποτάσσονται στην αστική τάξη, να προδίδουν την εργατική τάξη.
Το επαναστατικό μαρξιστικό κόμμα, οι μπολσεβίκοι, αφού αναδιατάχθηκε κάτω από την επιρροή των Λένιν και Τρότσκι άρχισαν να εργάζονται για να κατακτήσουν την πλειοψηφία της εργατικής τάξης στα Σοβιέτ, μέσα από τη συμμετοχή τους στους αγώνες των εργατών και αγροτών. Τα γεγονότα των «Απριλιανών» (δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες και απεργοί διαδήλωναν ενάντια στον πόλεμο και συγκρούονταν με αντεπαναστατικές δυνάμεις που είχε φέρει η κυβέρνηση από το μέτωπο), των «Ιουλιανών» (μισό εκατομμύριο διαδηλωτές υπέρ της Σοβιετικής Εξουσίας) και το αποτυχημένο αντεπαναστατικό πραξικόπημα του στρατηγού Κορνίλοφ ήταν βήματα προς την προσέγγιση της επαναστατικής πολιτικής από τις ρωσικές μάζες. Έως τον Οκτώβριο του 1917, οι μπολσεβίκοι είχαν κατακτήσει την πλειοψηφία των εργατών και στρατιωτών στα Σοβιέτ, προτού ακολουθήσει η επαναστατική κατάληψη της εξουσίας από τα Σοβιέτ, με την ένοπλη εξέγερση στην πρωτεύουσα Πετρούπολη.
Οι κατακτήσεις της Οκτωβριανής Επανάστασης
Η Οκτωβριανή Επανάσταση άνοιξε μια νέα σελίδα στην ανθρώπινη ιστορία. Τα μεγάλα μέσα παραγωγής (εργοστάσια κ.λπ.) και οι τράπεζες έγιναν δημόσια ιδιοκτησία και τέθηκαν στην υπηρεσία όλου του ρωσικού λαού. Παρά τις καταστροφές που είχε προκαλέσει ο Α΄ Π.Π. και η ιμπεριαλιστική εισβολή στην ΕΣΣΔ, η ρωσική οικονομία αναδιοργανώθηκε και αναπτύχθηκε κάτω από καθεστώς σοσιαλιστικού σχεδιασμού. Μάλιστα αργότερα αποδείχθηκε απρόσβλητη στην παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929, που γονάτισε τα καπιταλιστικά κράτη! Τα χρήματα που εξοικονομούνταν κατευθύνονταν στην ανάπτυξη και αναδιοργάνωση της παιδείας, της υγείας και των κοινωνικών παροχών. Λίγες δεκαετίες μετά το 1917, το βιοτικό επίπεδο είχε ανέλθει σημαντικά. Μια οικονομία που λειτουργεί σχεδιασμένα, από τους ίδιους τους εργαζόμενους, για τις ανθρώπινες και κοινωνικές ανάγκες δίνει μεγάλες δυνατότητες σε σχέση με τη μιζέρια του καπιταλισμού!
Ο Διεθνής Αντίκτυπος – Η 3η Διεθνής
Η Ρώσικη Επανάσταση έδωσε τεράστια ώθηση στα εργατικό και επαναστατικό κίνημα όλου του κόσμου (επαναστατικό κύμα 1918-23). Είναι ενδεικτικό ότι στην Ελλάδα δημιουργήθηκε η ΓΣΕΕ και το ΣΕΚΕ (το πρώτο μεγάλο σοσιαλιστικό κόμμα) στα τέλη του 1918. Αυτό αποδεικνύει ότι η νίκη μιας σοσιαλιστικής επανάστασης σήμερα, τον 21ο αιώνα, θα δώσει μεγάλη ώθηση στα κινήματα όλου του κόσμου!
Η επιτυχία της Ρώσικης Επανάστασης απέδειξε τη χρεοκοπία της 2ης Διεθνούςτα κόμματα της οποίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είχαν λάβει θέση υπέρ της υπεράσπισης της «πατρίδας», δηλαδή υπέρ του πολέμου, και είχαν γίνει ουρά των ιμπεριαλιστών. Οι Λένιν και Τρότσκι στάθηκαν πρωτοπόροι στην ίδρυση της 3ης Διεθνούς (Κομμουνστικής), την οποία τοποθέτησαν πάνω σε στέρεες μαρξιστικές και επαναστατικές αρχές. Η 3η Διεθνής είχε σχεδιαστεί για να γίνει το απαραίτητο όργανο της παγκόσμιας επανάστασης, στην υπηρεσία του προλεταριάτου και των φτωχών όλου του πλανήτη.
Ο σταλινικός εκφυλισμός της Επανάστασης – Η πάλη για την 4η Διεθνή
Εκεί που δεν μπόρεσε να σταθεροποιηθεί και να ολοκληρωθεί η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν στον τομέα της ανάπτυξης των δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών. Εργατικό κράτος σημαίνει πριν απ’ όλα σοσιαλιστική δημοκρατία, επέκταση των δημοκρατικών δικαιωμάτων/ελευθεριών, πολύ περισσότερο και από τις πιο αναπτυγμένες αστικές δημοκρατίες. Αντικειμενικοί και υποκειμενικοί λόγοι (καθυστερημένη χώρα, εισβολή των ιμπεριαλιστών, καταστροφή της οικονομίας, διάλυση της εργατικής τάξης, ήττα/οπισθοχώρηση της παγκόσμιας επανάστασης) οδήγησαν στην επικράτηση ενός αντεπαναστατικού γραφειοκρατικού στρώματος με επικεφαλής τον Ιωσήφ Στάλιν, που σφετερίστηκε την πολιτική εξουσία, εκμεταλλευόμενο την αίγλη της Επανάστασης. Ο Στάλιν στραγγάλισε τη δημοκρατία στο εσωτερικό της Επανάστασης και στην 3η Διεθνή, εξαπολύοντας ανελέητο πόλεμο αλλά ενάντια στην μπολσεβίκικη επαναστατική ηγεσία και ειδικά ενάντια στην Αριστερή Αντιπολίτευση και τον ηγέτη της, Τρότσκι. Η πολιτική της γραφειοκρατίας κόστισε αναρίθμητες ήττες και προδοσίες στο παγκόσμιο εργατικό και επαναστατικό κίνημα. Ο Τρότσκι και οι αγωνιστές τροτσκιστές (επαναστάτες μαρξιστές) ήταν αυτοί που κράτησαν ζωντανή την επαναστατική πολιτική με τον αγώνα τους, με την ίδρυση της 4ης Διεθνούς και την πολιτική τους στάση. Γι’ αυτούς τους λόγους ο Τρότσκι τελικά δολοφονήθηκε από πράκτορα του Στάλιν το 1940 στο Μεξικό.
Την 4η Διεθνή αποτέλεσαν αρχικά οι εναπομείναντες επαναστάτες των εκφυλισμένων πλέον Κομμουνιστικών Κομμάτων. Στην Ελλάδα, ο Παντελής Πουλιόπουλος, και η οργάνωσή του, η ΟΚΔΕ (ίδρυση 1934), υπήρξαν οι βασικοί συνεχιστές του ρεύματος του επαναστατικού μαρξισμού. Η πάλη για την αναγέννηση της 4ης Διεθνούς, για την επικράτηση και διασφάλιση μιας πραγματικής εργατικής δημοκρατίας, παραμένει βασικό καθήκον των επαναστατών όλου του κόσμου σήμερα!

ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Να Αναπτύξουμε τους Αγώνες Μας!
Εκατοντάδες διαδηλώσεις και απεργίες προετοίμασαν την ανατροπή του τσαρικού και αστικού καθεστώτος στη Ρωσία. Σήμερα, στη χώρα μας, πρέπει να ανοίξουμε έναν νέο κύκλο αγώνων. Με απεργίες και διαδηλώσεις να αντισταθούμε στο διαρκές μνημόνιο, στους παλιούς και νέους μνημονιακούς και δανειστές, στους καπιταλιστές, στους μαυραγορίτες που κερδίζουν από τη φτώχεια και δυστυχία μας και στους αντιδραστικούς του τύπου «Μένουμε Ευρώπη». Να αγωνιστούμε για διαγραφή του χρέους, έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ, εθνικοποίηση των τραπεζών και των τομέων-κλειδιών της οικονομίας κάτω από εργατικό έλεγχο, για να μπορέσουμε στο άμεσο μέλλον να σχεδιάσουμε την παραγωγή της χώρας και να βελτιώσουμε το καταθλιπτικό βιοτικό επίπεδο στο οποίο μας έχει φέρει η καπιταλιστική κρίση και τα μνημόνια. Να αποφασίζουμε οι ίδιοι για τη διαχείριση της οικονομίας και της κοινωνίας μας. Να ενώσουμε τους αγώνες μας με τους ευρωπαίους εργαζόμενους, να παλέψουμε ενάντια στον πόλεμο και στους ιμπεριαλιστές εμπρηστές του, ενάντια στη σύγχρονη χούντα που καταργεί τις ελευθερίες μας!
Να Αναπτύξουμε την Αυτοοργάνωσή Μας!
Οι εργατικές και αγροτικές μάζες στη Ρωσία δεν εμπιστεύτηκαν σε Μεσσίες τη λύση των προβλημάτων τους. Να μη δείξουμε καμία εμπιστοσύνη στη χρεοκοπημένη και αστικοποιημένη ΓΣΕΕ και τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές παρατάξεις. Να αναπτύξουμε εργατικούς αγώνες από τα κάτω, με επιτροπές αγώνα και απεργιακές επιτροπές. Να ξεκινήσουμε κινητοποιήσεις σε σχολεία, σχολές, χώρους εργασίας της νεολαίας. Να περιφρουρήσουμε τους αγώνες μας ενάντια στους εργοδότες και το αστικό κράτος. Να συνενώσουμε τα όργανα αυτοοργάνωσής μας σε κλαδικό, τοπικό, εθνικό επίπεδο, να φτάσουμε να αμφισβητήσουμε την αστική εξουσία! Να επιβάλλουμε μια δική μας κυβέρνηση, μια επαναστατική κυβέρνηση των εργαζομένων!
Να Οικοδομήσουμε το Επαναστατικό Μας Κόμμα!
Η Ρώσικη Επανάσταση δεν θα είχε επιτύχει χωρίς την επαναστατική πολιτική και τη μαζικοποίηση του μπολσεβίκικου κόμματος. Η σημερινή κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε από το συμβιβαστικό πρόγραμμά του απέναντι στον καπιταλισμό, την ΕΕ και το ευρώ. Το ΚΚΕ, παρά τις «ταξικές» κορώνες του, δεν βοηθά στην ανάπτυξη αγώνων, παίζει ύπουλο ρόλο στα συνδικαλιστικά μας όργανα, εχθρεύεται τις κινητοποιήσεις τις οποίες δεν ελέγχει, υποβιβάζει τους αγώνες σε κομματικές παρελάσεις. Λύση δεν αποτελεί ούτε και η άνευ όρων «ενότητα της Αριστεράς» με στόχο μια «αριστερή» κυβέρνηση μέσα από τις εκλογές. Μέσα από τους αγώνες, να οικοδομήσουμε την ΟΚΔΕ, πρώτο βήμα για ένα μαζικό, ισχυρό επαναστατικό κόμμα!

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΤΗΣ ΟΚΔΕ

ΜΕ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ:
Ιστορία της Ρώσικης Επανάστασης: Το δίτομο αριστούργημα του Λ. Τρότσκι, για πρώτη φορά σε μονοτονικό σύστημα. Η ιστορία και ερμηνεία των δύο επαναστάσεων στη Ρωσία. Πολύτιμο εργαλείο για την κατανόηση και εφαρμογή των επαναστατικών μαρξιστικών αρχών και του ιστορικού υλισμού.
Δέκα Μέρες Που Συγκλόνισαν τον Κόσμο: Το πολυδιαβασμένο και πολυμεταφρασμένο έργο του αμερικάνου δημοσιογράφου Τζον Ριντ, με ζωντανό ύφος που αποδίδει άριστα τον παλμό της Επανάστασης.
Η Πλατφόρμα της Ενωμένης Αντιπολίτευσης (1927): Οι θέσεις της πολιτικής κίνησης που σχηματίστηκε γύρω από τον Τρότσκι, στον αγώνα του τελευταίου ενάντια στην επικράτηση της σταλινικής γραφειοκρατίας.
Στην Υπεράσπιση του Οκτώβρη: Ο λόγος του εξόριστου Λ. Τρότσκι στην Κοπεγχάγη (1932), σύνοψη της ιστορίας της Ρώσικης Επανάστασης και περιγραφή της θεωρίας της Διαρκούς Επανάστασης.
Εκατό Χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση: Μπροσούρα της ΟΚΔΕ για τη Ρώσικη Επανάσταση, τη σημασία και τα διδάγματά της.