ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΙΣΠΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Οι προσπάθειες καταστροφής του εκπαιδευτικού συστήματος της
Ισπανίας στο σύνολο του από το 2010 και έπειτα έχουν βρει τους μαθητές,
φοιτητές, καθηγητές και την νεολαία αντιμέτωπους, με άλλοτε πιο σκληρές και
άλλοτε πιο ήπιες κινητοποιήσεις.
Το 2013, πάνω από το 65% των εκπαιδευτικών σε σχολεία και
πανεπιστήμια έλαβαν μέρος στις κινητοποιήσεις, οι οποίες παρέλυσαν τον τομέα
της παιδείας, για περικοπές στην προσπάθεια της κυβέρνησης Ραχόι να μειώσει το
έλλειμμά της από το 7% του ΑΕΠ της το 2012 στο όριο του 3% που έχει θεσπίσει η
ΕΕ ως το 2016. Αυτό το νομοσχέδιο για τις περικοπές αποσύρθηκε μετά από αυτούς
τους μαχητικούς αγώνες σε όλη την Ισπανία ( σε 50 τουλάχιστον πόλεις ).
Από το 2015, το 60% των σχολικών μονάδων
ανήκουν σε ιδιώτες, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει πολλά δημόσια
σχολεία, ενώ άλλα έχουν ιδιωτικοποιηθεί καθώς το κράτος αδυνατεί να καλύψει το
κόστος λειτουργίας τους.
Χιλιάδες μαθητές βγήκαν στους δρόμους της Ισπανίας και φέτος, κατά
την τριήμερη κινητοποίηση διαμαρτυρίας (16-18/10/16) για τις προωθούμενες
περικοπές στην παιδεία που επιχειρεί για άλλη μια φορά η κυβέρνηση Ραχόι. Κατά
την «εβδομάδα της πάλης», όπως χαρακτηρίστηκε, οι μαθητές της δευτεροβάθμιας
εκπαίδευσης διαδήλωσαν στη Μαδρίτη, τη Βαρκελώνη, τη Βαλένθια, τη Σεβίλλη και
πολλές άλλες πόλεις.
Οι περικοπές προσεγγίζουν τα 6,5 δισ. ευρώ από το 2010, και έχουν
ως αποτέλεσμα την οικονομική επιβάρυνση των οικογενειών με την αγορά βιβλίων
και την δραματική αύξηση στα δίδακτρα. Επίσης, οι περικοπές των δημοσίων
δαπανών για την παιδεία έχουν οδηγήσει στην ανεργία πάνω από 50.000 καθηγητές.
Την πρώτη μέρα των κινητοποιήσεων των μαθητών η συμμετοχή έφτανε
στο 70%, τη δεύτερη μέρα ενισχύθηκε φτάνοντας στο 85% ενώ την τρίτη μέρα των
κινητοποιήσεων, όπου στους δρόμους μαζί με τους μαθητές βρέθηκαν και οι γονείς,
η συμμετοχή ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο. Οι εκτιμήσεις των διαδηλωτών κάνουν
λόγο για 85% συμμετοχή στις τριήμερες κινητοποιήσεις, ενώ το υπουργείο Παιδείας
μιλά για μία μικρή συμμετοχή που μόλις προσεγγίζει το 20%.
Στις 26 Οκτώβρη, φοιτητές και μαθητές θα απέχουν από τα μαθήματά
τους. Η πρωτοβουλία είναι κοινή από το Συνδικάτο Σπουδαστών και Μαθητών, τους
Συνδέσμους Γονέων και τις συνδικαλιστικές ενώσεις των Εκπαιδευτικών. Ήδη έχουν
προγραμματιστεί συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε πάνω από 70 πόλεις της
Ισπανίας.
Την ίδια στιγμή που η εκπαίδευση καταρρέει, οι κυβερνήσεις της
Ισπανίας έχουν ξοδέψει πάνω από 250 δισ. ευρώ τα προηγούμενα 6 χρόνια για τη
διάσωση των τραπεζών και την αποπληρωμή ενός χρέους που δεν δημιούργησαν οι
εργαζόμενοι, οι νέοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Αυτή η κατάσταση είναι που ωθεί την ισπανική νεολαία, τους γονείς
και τους εκπαιδευτικούς στους δρόμους, οι οποίοι απευθύνουν κάλεσμα για συμπαράσταση
στη νεολαία της υπόλοιπης Ευρώπης και διεθνώς.
Η Ελληνική πραγματικότητα παρουσιάζει τεράστιες ομοιότητες με την
ισπανική
Στόχος δανειστών/κερδοσκόπων και συγκυβέρνησης είναι η πλήρης
κατεδάφιση των εργατικών δικαιωμάτων μας, με την ψήφιση των μέτρων για τα
«εργασιακά», τα οποία είναι προαπαιτούμενα της λεγόμενης 2ης αξιολόγησης και
πρέπει να ψηφιστούν μέσα στο Φθινόπωρο και προβλέπουν:
Την άμεση μείωση
του μισθολογικού κόστους, την ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της
εργασίας με θεσμοθέτηση των πιο αντιδραστικών και ταπεινωτικών μοντέλων που
υπάρχουν. Επιπλέον, τα εξοντωτικά αυτά μέτρα καταργούν στην πράξη τον
συνδικαλιστικό νόμο (ν. 1264/82) και κάθε άλλο νόμο που
κατοχυρώνει κάποια, έστω και περιορισμένα, δικαιώματα των εργαζομένων, των
εκπροσώπων τους, της συνδικαλιστικής δράσης και των Συνδικάτων. Έχουν στόχο να κάνουν αδύνατη την
απεργία, να ποινικοποιήσουν και να απαγορεύσουν την οποιαδήποτε αγωνιστική
διεκδίκηση ή κινητοποίηση, αφήνοντας τους εργαζόμενους ατομικοποιημένους,
έρμαια της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Θέλουν ουσιαστικά να
καταργήσουν τα Σωματεία, τη συνδικαλιστική δράση και ιδιαίτερα το μαχητικό
συνδικαλισμό.
Για αυτούς, όλη η κοινωνία πρέπει να προσαρμοστεί στην μνημονιακή
πραγματικότητα. Συνεπώς το τοπίο ξεκαθαρίζει πλήρως, όσον αφορά στην εκπαίδευση.
Πανεπιστήμια θα κλείσουν και θα συγχωνευτούν, ο αριθμός των φοιτητών θα μειωθεί
αντικειμενικά, λίγοι θα μπορούν να σπουδάσουν δωρεάν, και για όλους τους
υπόλοιπους θα ισχύσει το «παίρνεις ότι πληρώνεις». Με την ακραία φτωχοποίηση
την οποία έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία, μπορούμε να φανταστούμε τι
συνεπάγεται αυτό για τα παιδιά των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Μας στερούν ένα από τα πιο βασικά κατοχυρωμένα μας δικαιώματα: την δημόσια και
δωρεάν παιδεία!
Τέλος, έχουμε δει ανθρώπους να πετιούνται έξω από τα σπίτια τους
από τις ισπανικές δυνάμεις καταστολής κατά τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας,
οι οποίοι έχουν ξεκινήσει να επιχειρούνται και εδώ, αν και προς το παρόν
μπλοκάρονται από κινητοποιήσεις στα ειρηνοδικεία.
Η επίθεση, λοιπόν, είναι κοινή στο σύνολο της Ε.Ε. και τα μέτρα
που αντιμάχονται στις χώρες αυτές δεν διαφέρουν σε πολλά από αυτά που περνά ή
επιχειρεί να περάσει η ελληνική κυβέρνηση. Οι ομοιότητες είναι εξαιρετικά
πολλές λόγω και της αντιδημοκρατικής αναδίπλωσης του Ευρωπαϊκού καθεστώτος και
την προσπάθεια δημιουργίας πολλαπλών αποικιών χρέους, με μνημονιακές μεθόδους,
στο εσωτερικό της.
Έτσι, η
Σ.Σ.Π. αναγνωρίζει ότι οι
αγώνες που πραγματοποιούνται στην Ισπανία, μαζί με τους πρόσφατους αγώνες των
φοιτητών, νέων και εργαζομένων της Γαλλίας, της Ιταλίας και άλλων χωρών
ανοίγουν έναν δρόμο στον οποίο πρέπει να βαδίσει η νεολαία της Ευρώπης και
διεθνώς.
Το φοιτητικό κίνημα στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη πρέπει να
ξεπεράσει τις μεγάλες αδυναμίες του και ενωμένο να δώσει μια δυναμική απάντηση
απέναντι σε όλα αυτά. Πρέπει να εξεγερθούμε, να συγκροτήσουμε παντού επιτροπές
δράσης και μέσα από τις συνελεύσεις μας, να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις, να
πραγματοποιήσουμε καταλήψεις στις σχολές μας, αποκλεισμούς δρόμων και δημοσίων
κτιρίων και κάθε αναγκαία μορφή πάλης . Να βγούμε στον δρόμο μαζί με τους
εργαζόμενους και να παλέψουμε για
την απαλλαγή από τα μνημόνια,
όπως και αν εμφανίζονται αυτά, και τους υπηρέτες τους, τις επιταγές των
τοκογλύφων της ΕΕ και του ΔΝΤ.